'No sir, this is only for pipi'

Aangekomen op Bali nemen wij een taxi richting strand. We kiezen de wijk Seminyak uit, een hippe moderne wijk, aan zee, vol hippe restaurantjes en boetiekjes. We betreden een bungalow, gelegen in een rustige tropische tuin, 200 meter van het strand en spenderen onze eerste dag op het mooie brede strand, waar gesurft wordt op metershoge golven, die wij ook dapper zwemmend trotseren. We wandelen over het strand, kijken hoe de lokale bevolking offers brengt aan de zee en eten bij ondergaande zon onder het genot van livemuziek en cocktails. Heerlijk!

Om 4 uur 's nachts worden we verschrikt wakker. De hoteleigenaar staat met een grote schijnwerper voor ons raam: 'Hello, hello, sir, madam, wake up, you have to move'. We vliegen slaapdronken ons bed uit en zien het regenwater over onze drempel de bungalow invloeien. De hele tuin is in een zwembad veranderd, in onze badkamer staat het, uit de putjes teruggekomen, water zeker 10 centimeter hoog. Verward rennen we door onze bungalow om onze inboedel te verzamelen, aangemaand door de ongeduldige hoteleigenaar, die onze tassen vroegtijdig wil overdragen naar een droge kamer: 'Sorry sorry, I don't understand, normally in this period of the year no rain, I am so sorry, this is dry season now, it's probably because of global warming'. Ja Ja, wij kunnen er wel om lachen. Minder om het feit dat het de daarop volgende 3,5 dag bijna non-stop regent.

Een tweede probleem: Jeroen's malaria pillen hebben Bali helaas niet bereikt, zo komen we ter plekke tot de conclusie. We struinen zonder succes van apotheek naar apotheek, waarna we de klinieken opbellen. Uiteindelijk vinden we een internationale kliniek die ons 12 peperdure geïmporteerde Malarone pillen kan verkopen voor 18 US Dollar per pil, excl. bijkomende kosten (tax, receptkosten, consult etc.: Bali stijl) AUCCHH!! Duur grapje!

En als we dan toch met geld smijten nemen we ook maar een peperdure taxi naar onze vervolgbestemming, Ubud: het culturele centrum van Bali, en uitgeroepen tot 'top city of Asia'. Wij nemen onze optrek in een Home Stay, een hutje achter in de tropische tuin van een super vriendelijke Balinese familie. De rommelige tuin biedt toegang tot een tempeltje en heeft vijvertjes met karpers en een enorme collectie aan tropische vogeltjes in kleine kooitjes.

Wij gaan direct op verkenning uit, bewandelen de schone straatjes, waar elk huis wordt afgewisseld door een tempeltje, bekijken de ceremonies in de grotere centrale tempels en maken een lange wandeling door de rijstvelden en de omliggende dorpjes. Smerig, stinkend, bezweet worden we tot onze verbazing toch geregeld staande gehouden door Balinese meisjes die maar al te graag met blonde reus Yvonne op de foto willen. In de dorpjes zijn er de kinderen, die naar ons zwaaien, trots hun vliegerkunsten laten zien en ons vervolgens op een afstandje nieuwsgierig volgen door het dorp.

's Avonds wonen we een traditionele Balinese Legong dansvoorstelling bij, tegen het prachtige verlichte decor van Umbud Palace (tempel). Zwaar opgemaakte vrouwen in traditionele jurken maken slangachtige bewegingen op livebeats, geproduceerd door een orkest van mannen met drums en xylofoons die met hamers worden aangeslagen. Mannen, gekleed in krijgers gewaden betreden het toneel, begeleid door basale oergeluiden van de verteller die te hard uit de krakende speakers galmen. Wij liggen geregeld dubbel om deze bizarre show, met onnavolgbaar verhaal.

Met enkele andere backpackers volgen wij een kookcursus bij een Balinese familie thuis. Al snel is het erf gevuld met de overheerlijke geuren van gemalen en gebakken specerijen: gember, chili, sjalotjes, knoflook. We maken gestoomde rijst, sambal oelek, saté pindasaus, tonijn gegaard in bananenblad, gado gado en een dessert van zoete aardappel, waarna wij gezamenlijk buffetstijl genieten van onze eigen creaties! YAM YAM!

Ondertussen worden we wegwijs gemaakt in de Balinese Cultuur. Op bali is 85 % van de bevolking Hindoe/Boeddhist, in tegenstelling tot overwegend islamitisch Indonesië. Alle generaties van een familie wonen gewoonlijk samen in 4 huisjes, die noord-oost-zuid-west gepositioneerd zijn van een centraal ruimte. Eén huis voor de jongere generatie, één huis voor de oudere generatie (dat tijdens de huwelijksnacht voor één nacht wordt afgestaan aan het nieuwe paar), één huis om te koken en één huis/platform voor ceremonies (offers, feesten, het opbaren van een overleden familielid). Elk gezin dat het zich kan veroorloven heeft tevens zijn eigen tempel aan huis, vol animistische inscripties, standbeelden en blad gouden torentjes, waardoor de straten, maar ook de akkertjes een ongekende tempelrijkdom kennen. Elke dag moet de lokale bevolking minimaal eenmaal een offer per gezin maken en brengen, middels een van palmblad gevouwen mandje met bloemen en eventueel enige persoonlijke toevoegingen (een muntje, een sigaret, eten of brandend staafje wierook). Dit mandje kan overal geplaatst worden (behalve op het toilet), laag op de grond om kwade geesten te weren en hoog van de grond om goede geesten te eren. De vrouw is meestal verantwoordelijk voor het familieoffer, behalve als zij ongesteld is en dus onrein. Met al die mandjes overal doen wij vooral onze best de bevolking niet te onteren door er per ongeluk op te gaan staan!

Ubud stikt van de spa's en massagesalons, de specialiteit: Balinese, full body massage: dat moeten wij natuurlijk proberen! Echter op weg naar ons massagekamer, ontstaat er een misverstand: Yvonne (buiten gehoorsafstand van Jeroen): 'Is there a bathroom anywhere, before we go?'
de meisjes wijzen Yvonne een wc-hokje aan midden in de sierlijke tuin en vragen aan Jeroen: 'What about you sir, you can go over there, if you want..'
Jeroen: 'yeah yeah, but for the massage, do we have to be naked or do do we keep things on?
De meisjes: 'For Massage? Everything off sir'
Jeroen roept over de schutting: 'He Von we moeten naakt he?!'
Yvonne: 'Ja weet ik'
Jeroen, die blijkbaar inmiddels ook het wc hokje in verdwenen is: 'Je weet echt zeker dat we echt naakt moeten, hé?'
Yvonne: 'Ja, dat vroeg je ze toch net?'
Jeroen: 'Je weet het echt heel zeker he?!'Waarop Jeroen direct zelfverzekerd, weliswaar nog net met zijn slippers voor zijn edele delen, poedelnaakt de tuin in stapt en daar een aangeklede Yvonne aantreft met de twee Aziatische masseuses. De meisjes schermen hun ogen af, echter piesen al snel in hun broek van het lachen: 'Nooo, not here sir, this only for pipi hihi'.
Tjah en wat blijkt.. eenmaal in de massageruimte aangekomen wordt Jeroen vriendelijk verzocht een zwembroekje van het huis over zijn blote lijf te dragen, waarna wij hardhandig onder handen worden genomen. De vrouwtjes blijken heel wat sterker dan hun uiterlijk doet vermoeden; genadeloos weten ze alle knopen te vinden en worden onze vingers en tenen één voor één gekraakt.

Vroeg in de ochtend vertrekken wij met onze gehuurde chauffeur, Wajung, voor een schattenjacht in centraal Bali. Zodra Wajung door heeft dat wij uit Nederland komen, praat hij honderduit over het Nederlands elftal en de World Cup. Vooral Van Persie heeft indruk gemaakt: 'the goal van Van Persie, like flying dutchman, woho! Robben is ook wel oké vindt Wajung. Hij hoopt dat Nederland tegen Duitsland in de finale staat. Enigszins schoorvoetend bekent hij daarna voor Duitsland te zijn. Overal waar wij rijden zien we Nederlandse en Duitse vlaggen hangen; iedereen is hier in de ban van het WK. En de rest van het jaar? Ja, dan blijven de vlaggen gewoon hangen.

Met een sarong om onze middel verkennen we onze eerste hindoe/boeddhistische tempel, Elephant Cave. Een sierlijke grot, waar ooit de Balinese koning zijn toevlucht zocht om te mediteren en zich voor te bereiden op belangrijke ceremonies. De tempel gronden er omheen, die grenzen aan een jungle-rivier, zijn prachtig, vol tropische planten en met beelden versierde waterbassins. Het wordt alleen maar beter als we bij Gunung Kawi tempel arriveren: we dalen 250 traptreden af langs waanzinnige rijst terrassen. Daar, om de rivier heen gelegen, zijn tempelpleinen die rijken tot metershoge stenen wanden, waaruit massieve standbeelden zijn gehakt. We kijken onze ogen uit. De derde stop maken we bij Tirta Empul (heilige bron) waar zuiver water uit de grond borrelt midden op een tempelplein en via boeddhistische beelden in bassins spuit. De lokale bevolking komt hier om zichzelf te reinigen in het heilige water, wat het beste werkt met volle maan, of wanneer je daar de behoefte toe voelt, omdat je bijvoorbeeld blij of verdrietig bent. Als plotseling een joekel van een paling te voorschijn komt uit het wier rond de bron, ontstaat er opwindingen onder de locals: 'the holy fish, look the holy fish, very special, normally never see, look the holy fish....' Dat wordt weer badderen! We rijden voort, langs rijstvelden, het huis van de familie van onze chauffeur en de rijstvelden van zijn vader, nog meer tempels en dorpjes en langs de mooiste, door de regen helaas onzichtbare, uitzichten van Bali.

Onze laatste dag op Bali spenderen we in de Sidemen vallei, waar wij een bungalow betreden op het platteland. Te voet verkennen we de vallei, kijken hoe de lokale bevolking rijst en pepers verbouwen en klimmen we naar een hoog op de heuvel gelegen kleine tempel, met weidse uitzicht over Bali. Morgen pakken we de boot naar Lombok!!

Voor foto's kijk op:
https://www.flickr.com/photos/jeroenberkenbosch/sets/72157645283477368/show/