Tonight is gonna be our lucky night!
Door: Yvonne & Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
28 Januari 2010 | Costa Rica, San José
De zon is net op als we ons op de boot wagen. Door talloze pelikanen worden we uitgezwaaid naar dieper water. Na een korte briefing is het tijd voor de eerste duik van Yvonne. Hoewel het onderwater landschap niet al te boeiend is maakt de grote hoeveelheid aan vissen dit ruimschoots goed. We spotten enorm vette morenes, trompetvissen, opblaasvisjes, een octopus en een prachtige pijlstaart rog. Tijdens de tweede duik komen we oog in oog met een groep van 5 rifhaaien. Op nog geen 3 meter afstand strijken we neer op de bodem om van dit schouwspel te genieten. Hoe vet is dat!!
Newby Jeroen wordt gelijk voor de leeuwen geworpen als hij gewapend met snorkel en duikbril in zijn eentje de halve oceaan over moet zwemmen naar de beste snorkelplek. Met zijn min 8, min 9 is de duikboot al gauw niet meer dan een witte vlek. Gelukkig houden ze hem goed in de gaten. Als Jeroen niet naar de boot komt, dan moet de boot maar naar hem!
Jeroen heeft de smaak goed te pakken en ‘s middags lopen we naar Playa Ocotal, waar het water helder en blauw is. Het strand bestaat uit vulkanisch zwart zand,dat opglinstert in de zon. Eenmaal in het water wordt er weer gesnorkeld. Deze keer gaat Yvonne voorop als blinde geleide snorkellaar om Jeroen alle pracht en praal te laten zien.
Per bus crossen we de volgende dag naar Tamarindo. Buschauffeurs hebben hier rare gewoontes. Ze stoppen voor alles en iedereen ook al is er geen bushalte. Ook de claxon wordt om elke wissewasje ingedrukt en alsof de supermarkt een drive-in is parkeert de buschauffeur zijn bus op de stoep. Hij schreeuwt uit het raam en vervolgens komt er een vrouwtje met zijn bestelling aangerend. Een blikje bier en wat sigaretten.
Ter plaatsen bestormen we direct een surfwinkel. We are going to ride some waves! Nou jah…het blijkt allemaal niet zo makkelijk te zijn. We maken de ene hilarische crash na de andere. Het water zit algauw in onze neuzen en we zitten onder de blauwe plekken door het surfbord. We besluiten het toch maar bij de watjes golven te houden en worden hartelijk uitgelachen door vissende pelikanen.
Op nog geen kilometer afstand van dit Tamarindo ligt een reservaat waar schildpadden ’s nachts aanland komen om te nestelen. Dat schouwspel staat hoog op ons verlanglijstje. Ondanks dat de rangers ons waarschuwen dat er de laatste 6 nachten geen schildpadden geweest zijn en dat het nestseizoen al op zijn einde loopt, wuiven we alle twijfel weg: Tonight is gonna be our lucky night!
We wachten en we wachten en we wachten…. Maar miss turtle heeft er geen zin in vannacht. Ze laat ons van 9 tot 1 uur ’s nachts zitten en besluit dan vier kilometer verderop haar eitjes te deponeren. Te ver voor ons om op tijd te bereiken. Bij maanlicht wandelen we toch een tikkeltje teleurgesteld terug over het donkere strand.
Na een wat trage start dingen we de volgende ochtend een taxi af en scheuren we naar Playa Conchal. De auto is halfgaar, de chauffeur schakelt op gevoel, op de banden is geen profiel te bekennen en tijdens de terugweg moet er zelfs nog even een sleepwagen aan te pas komen als we vast komen te zitten in het zand. Het strand bestaat uit vermalen schelpjes en is adembenemend mooi. We vermaken ons voor uren in het blauwe water. Door het stijl aflopende strand wordt je letterlijk het water ingezogen om vervolgens bij de eerste hoge golf weer op het strand geworpen te worden. Te gaaf!
Na een overheerlijke pannenkoekendiner, besluiten we onze gepantserde vriendinnetjes toch nog een kansje te geven. Bij het eerste maanlicht zitten we aan het strand en is het wachten weer begonnen. Als we de hoop eigenlijk al volledig opgegeven hebben, is het lot ons dan toch eindelijk goed gezind. We snelwandelen de 2 km over het strand en vinden daar een spoor van 1,5 meter wijdte dat vanuit het water naar de nestplaats leidt. Boven de vloedlijn zien we onze lederschildpad. Met de grootste soepelheid en precisie van haar achterpoten graaft ze haar nest. We nemen plaats in een halve cirkel om haar achterlijf en kijken met de grootste bewondering toe. Algauw vallen de eitjes. We zitten zo dicht bij dat we haar bijna aan kunnen raken. Dit intieme moment maakt al het wachten dubbel en dwars waard. Nadat ze het nest zorgvuldig heeft afgedekt, is de tijd voor ons aangebroken haar alleen te laten. We huppelen de hele weg terug. Dit hadden we voor geen goud willen missen.
Foto’s:
Kijk op: http://www.mijnalbum.nl/Album=AGDXR8NK
(Niet op de link klikken maar deze even volledig kopiëren en plakken)
Turtle facts (voor de geïnteresseerde):
De leatherback turtle leeft onder andere in de buurt van de Galapagoseilanden. Het is de grootste schildpadden soort van de wereld. Een volwassen exemplaar weegt gemiddeld 300 kg en is 1,5 meter lang. De vrouwtjes paren voor 3 of 4 jaar lang met verschillende mannetjes en zwemmen daarna de lange weg terug naar hun geboortestrand. In het geval van de Galapagoseilanden doen ze hier 11 dagen over. Hier slepen ze dan in één nestseizoen 7 tot 10 keer hun massale gewicht over het strand om eieren te leggen. Ze doen dit met tussenpozen van 8 dagen en leggen dan 60 tot 90 eitjes per keer. Het nest bevat zowel grote als kleine eieren. De grote geven leven, de kleine leveren zuurstof als de jonkies uitkomen en waarborgen ruimte in het nest. Van de 1000 babyschildpadjes zal naar schatting slecht 1 het tot volwassenheid brengen. Na 10 tot 13 jaar zijn ze volgroeid en in staat om op hun buurt terug te keren naar hun geboortestrand en bij te dragen aan het voortbestaan van hun soort.
De stranden rond Tamarindo staan bekend als één van de belangrijkste broedgebieden van de hele wereld. Eens kwamen hier elk jaar duizenden schildpadden aan land om eieren te leggen. Door de toen nog slechte bescherming van deze dieren en de snelle verstedelijking van de kustgebieden is de stand hard achteruit gelopen. In dit seizoen zijn er op dit moment 39 schildpadden die eieren hebben gelegd. Een positieve trend gegeven dat vorige jaar slechts 30 successen kende.
Newby Jeroen wordt gelijk voor de leeuwen geworpen als hij gewapend met snorkel en duikbril in zijn eentje de halve oceaan over moet zwemmen naar de beste snorkelplek. Met zijn min 8, min 9 is de duikboot al gauw niet meer dan een witte vlek. Gelukkig houden ze hem goed in de gaten. Als Jeroen niet naar de boot komt, dan moet de boot maar naar hem!
Jeroen heeft de smaak goed te pakken en ‘s middags lopen we naar Playa Ocotal, waar het water helder en blauw is. Het strand bestaat uit vulkanisch zwart zand,dat opglinstert in de zon. Eenmaal in het water wordt er weer gesnorkeld. Deze keer gaat Yvonne voorop als blinde geleide snorkellaar om Jeroen alle pracht en praal te laten zien.
Per bus crossen we de volgende dag naar Tamarindo. Buschauffeurs hebben hier rare gewoontes. Ze stoppen voor alles en iedereen ook al is er geen bushalte. Ook de claxon wordt om elke wissewasje ingedrukt en alsof de supermarkt een drive-in is parkeert de buschauffeur zijn bus op de stoep. Hij schreeuwt uit het raam en vervolgens komt er een vrouwtje met zijn bestelling aangerend. Een blikje bier en wat sigaretten.
Ter plaatsen bestormen we direct een surfwinkel. We are going to ride some waves! Nou jah…het blijkt allemaal niet zo makkelijk te zijn. We maken de ene hilarische crash na de andere. Het water zit algauw in onze neuzen en we zitten onder de blauwe plekken door het surfbord. We besluiten het toch maar bij de watjes golven te houden en worden hartelijk uitgelachen door vissende pelikanen.
Op nog geen kilometer afstand van dit Tamarindo ligt een reservaat waar schildpadden ’s nachts aanland komen om te nestelen. Dat schouwspel staat hoog op ons verlanglijstje. Ondanks dat de rangers ons waarschuwen dat er de laatste 6 nachten geen schildpadden geweest zijn en dat het nestseizoen al op zijn einde loopt, wuiven we alle twijfel weg: Tonight is gonna be our lucky night!
We wachten en we wachten en we wachten…. Maar miss turtle heeft er geen zin in vannacht. Ze laat ons van 9 tot 1 uur ’s nachts zitten en besluit dan vier kilometer verderop haar eitjes te deponeren. Te ver voor ons om op tijd te bereiken. Bij maanlicht wandelen we toch een tikkeltje teleurgesteld terug over het donkere strand.
Na een wat trage start dingen we de volgende ochtend een taxi af en scheuren we naar Playa Conchal. De auto is halfgaar, de chauffeur schakelt op gevoel, op de banden is geen profiel te bekennen en tijdens de terugweg moet er zelfs nog even een sleepwagen aan te pas komen als we vast komen te zitten in het zand. Het strand bestaat uit vermalen schelpjes en is adembenemend mooi. We vermaken ons voor uren in het blauwe water. Door het stijl aflopende strand wordt je letterlijk het water ingezogen om vervolgens bij de eerste hoge golf weer op het strand geworpen te worden. Te gaaf!
Na een overheerlijke pannenkoekendiner, besluiten we onze gepantserde vriendinnetjes toch nog een kansje te geven. Bij het eerste maanlicht zitten we aan het strand en is het wachten weer begonnen. Als we de hoop eigenlijk al volledig opgegeven hebben, is het lot ons dan toch eindelijk goed gezind. We snelwandelen de 2 km over het strand en vinden daar een spoor van 1,5 meter wijdte dat vanuit het water naar de nestplaats leidt. Boven de vloedlijn zien we onze lederschildpad. Met de grootste soepelheid en precisie van haar achterpoten graaft ze haar nest. We nemen plaats in een halve cirkel om haar achterlijf en kijken met de grootste bewondering toe. Algauw vallen de eitjes. We zitten zo dicht bij dat we haar bijna aan kunnen raken. Dit intieme moment maakt al het wachten dubbel en dwars waard. Nadat ze het nest zorgvuldig heeft afgedekt, is de tijd voor ons aangebroken haar alleen te laten. We huppelen de hele weg terug. Dit hadden we voor geen goud willen missen.
Foto’s:
Kijk op: http://www.mijnalbum.nl/Album=AGDXR8NK
(Niet op de link klikken maar deze even volledig kopiëren en plakken)
Turtle facts (voor de geïnteresseerde):
De leatherback turtle leeft onder andere in de buurt van de Galapagoseilanden. Het is de grootste schildpadden soort van de wereld. Een volwassen exemplaar weegt gemiddeld 300 kg en is 1,5 meter lang. De vrouwtjes paren voor 3 of 4 jaar lang met verschillende mannetjes en zwemmen daarna de lange weg terug naar hun geboortestrand. In het geval van de Galapagoseilanden doen ze hier 11 dagen over. Hier slepen ze dan in één nestseizoen 7 tot 10 keer hun massale gewicht over het strand om eieren te leggen. Ze doen dit met tussenpozen van 8 dagen en leggen dan 60 tot 90 eitjes per keer. Het nest bevat zowel grote als kleine eieren. De grote geven leven, de kleine leveren zuurstof als de jonkies uitkomen en waarborgen ruimte in het nest. Van de 1000 babyschildpadjes zal naar schatting slecht 1 het tot volwassenheid brengen. Na 10 tot 13 jaar zijn ze volgroeid en in staat om op hun buurt terug te keren naar hun geboortestrand en bij te dragen aan het voortbestaan van hun soort.
De stranden rond Tamarindo staan bekend als één van de belangrijkste broedgebieden van de hele wereld. Eens kwamen hier elk jaar duizenden schildpadden aan land om eieren te leggen. Door de toen nog slechte bescherming van deze dieren en de snelle verstedelijking van de kustgebieden is de stand hard achteruit gelopen. In dit seizoen zijn er op dit moment 39 schildpadden die eieren hebben gelegd. Een positieve trend gegeven dat vorige jaar slechts 30 successen kende.
-
29 Januari 2010 - 08:36
Ceciel:
He Yv en Jeroen!
Super weer!! Ik hou het kort, vertrek zo naar het klooster en daarna ga ik door naar Oostenrijk!! :D
We kletsen gauw bij!
xx Ciel -
29 Januari 2010 - 09:07
Rolf En Marion:
Leest weer super en foto's ook cool. Komende zomer wil ik ook surfen. Mogen jullie oppassen op de kleine. -
29 Januari 2010 - 11:12
Marjan M:
Superleuke verhalen en foto's!! -
29 Januari 2010 - 11:28
Henk En Henny:
wat gewldige leuk
al deze verhalen
daar genieten we erg van nog een fijne weken samen en we wachten op het volgende bericht en foto -
30 Januari 2010 - 12:30
Ria Boer:
hallo daar
Het kan niet op he, wat beleven jullie samen mooie dingen. Het filmpje is ook geweldig. En volgens mij wordt er ook weer lekker gegeten.Komen jullie wel weer gewoon thuis???? Wel saai zeker .. nederland.Maar wij vinden het wel fijn hoor als jullie weer veilig terug zijn en wij samen met jullie lekker na genieten met de foto,s en jullie eigen belevenissen te horen.
groetjes tante ria -
30 Januari 2010 - 18:18
Ana:
"De vrouwtjes paren voor 3 of 4 jaar lang met verschillende mannetjes"
(klinkt mij als muziek in de oren!)
"Hier slepen ze dan in één nestseizoen 7 tot 10 keer hun massale gewicht over het strand om eieren te leggen"
(en dit iets minder.) -
30 Januari 2010 - 22:16
A3:
tof -
30 Januari 2010 - 22:21
Lina:
Prachtige foto's en een geweldig verhaal. Het eten is gelukkig toch niet helemaal slecht zo te zien en te lezen -
01 Februari 2010 - 10:45
Pap En Mams:
Weer een schitterend reisverslag. Ook zijn de foto's mooi en leuk. Op deze manier kunnen ook wij een beetje genieten van jullie vakantie.
Wij wensen jullie nog een paar fijne weken en hopen dat jullie nog mooie en bijzondere verhalen met ons wil delen. Blijf genieten van alles om jullie heen en van elkaar.
Veel Liefs.
-
04 Februari 2010 - 10:43
Rolf En Marion:
Nog 10 dagen dan zijn jullie weer terug. Krijgen we voor die tijd nog een leuk verhaaltje?????? -
04 Februari 2010 - 18:41
Pap En Mam:
Wij lagen dubbel van het lachen want wij zagen het echt voor ons. Jeroen die echt geen steek ziet zonder bril. Je kunt het je haast niet voorstellen dat jullie zo heerlijk van de natuur genieten en wij hier zitten te glibberen op de weg. We hopen dat jullie nog veel leuke avonturen beleven waar we heerlijk om kunnen lachen. We hebben al heel wat verhalen met bekenden gedeeld. Leuk! Veel plezier nog! geniet van elkaar en de natuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
