Hap snap Crockie!
Door: Yvonne & Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
25 Januari 2010 | Costa Rica, Turrialba
Het is 19 januari, half negen ‘s ochtends als we Liberia bereiken en inchecken in ons nieuwe nederige stulpje voor de nacht. Helaas is de tour naar Volcán Ricón de la Vieja National Park vanochtend al vroeg vertrokken. De overvriendelijke ‘kan met alles helpen’ hosteleigenaar weet voor ons een taxi af te dingen en niet veel later scheuren we over 30 kilometer aan grindpaden. De chauffeur spreekt geen woord Engels, maar we hebben de dikste lol. Hij wil ons een plezierige reis bezorgen en draait bij elke tegenligger het raampje fanatiek dicht om opwaaiend stof in de auto te voorkomen. Ook stemt de chauffeur de radio af op de meest hippe zenders. Halverwege krijgt hij het voor elkaar om op een rechte weg te verdwalen en sleept hij ons een lodge binnen. Wij proberen hem duidelijk te maken dat we toch echt voor het park komen en hier niet willen slapen. De man van het hostel tolkt en al gauw blijkt dat hij slechts de weg vraagt. ‘Als maar rechtdoor, rechtdoor, rechtdoor….’ Elke taxi staat hier te springen om je mee te nemen, ze vergeten echter dat ze dan ook moeten weten waar je eindbestemming ligt.
We pakken een wandelpad naar de waterval en laten de actieve vulkanisch bezienswaardigheden (en tevens het hoogtepunt van het park) links liggen. Jah sorry, het is boven de 30 graden, wij willen zwemmen! Ons wandelpad gaat door bos en over rivieren. Al gauw komen we in open terrein met weidse uitzichten. Vanuit het niks doemt dan opeens een prachtige waterval op met aan de voet een blauwe kom. De straal is net niet te hard om onder te zwemmen, this is paradise!
Een uur voor sluitingstijd van het nationale park hebben we de 6 km terug afgelegd. Als twee snelwandelaars vliegen we nog even snel de trail met het vulkanisme op. We weten het nog net te maken tot een vulkanisch meertje (lees stinkende gele blubber, met oranje schuim). Het bordje vermeldt dat deze soep bijna 80 graden is. De tijd is op en we sprinten terug: wie wil er nou door deze kokende vlakte vol zwaveldampen lopen als er ook een waterval is!
’s Avonds vragen we de hosteleigenaar naar een goed restaurant met typische Costa Ricaans eten. We bestellen maar wat rond van de volledig Spaanse kaart en weten nog net duidelijk te maken dat Yvonne vegetarisch is. Uiteindelijk blijken we beide een bijgerecht besteld te hebben. Met een paar gebakken bananen, een kaaskoekje en een onbelegde tortilla zijn we nauwelijks verzadigd en vragen we wederom de kaart. Dit keer is het in de roos: bruine bonen, rijst, groente en iets van vis. Jammer genoeg is het niet echt te pruimen en de borden keren halfvol terug naar de keuken.
Bij het eerste morgenlicht vertrekken we per jeep richting het moeras van Palo Verde. De vriendelijke drukgebarende spaanse chauffeur laat weten dat het een uur rijden is. We crossen over een zandweg dwars door suikerriet en meloenen plantages. In de brandende zon wordt met de hand de oogst binnen gehaald. Onderweg spot onze man ook nog een paar apen en terwijl wij deze gretig op de foto zetten komt het aapje in onze man los en roept hij vrolijk terug.
Helaas besluit onze chauffeur nog even een tussenstop te maken in een klein plaatsje. Hij moet even naar de wc terwijl wij drinken kunnen bestellen. Eigenlijk willen we snel weg, op naar het avontuur, maar goed het moet maar. Hij neemt echter uitgebreid de tijd en verlengt ons bezoekje door eerst nog een andere auto te slepen en vervolgens ons op sleeptouw te nemen opzoek naar een bijzondere papagaai die in dit dorp huist. Omhoog kijkend en de vogel roepend gaan we door het halve dorp, maar geen beest te bekennen natuurlijk.
Wachtende op de boot is onze man alweer druk in de weer om een reuze leguaan voor ons te spotten. Met de halve ‘wildlife checklist’ al afgestreept kunnen we dan eindelijk aan boord. Per boot bevaren we de jungle. In dit nationale park bevindt zich de grootste populatie zoetwatervogels van heel centraal Amerika. We spotten vele verschillend reigers, flamingo’s en roofvogels.
Eenmaal op de hoofd rivier doemen om ons heen de onmiskenbare ogen van krokodillen op. Onze gids tovert een grote zak bloederige vleesresten tevoorschijn. Met dit overheerlijke hapje gespietst aan een stok verleidt hij een krokodil uit het water te springen. Wij staan er met de neus bovenop en hopen dat mister croc niet het verkeerde vleesje pakt.
Behalve deze monsters spotten we vele soorten hagedissen, leguanen en dragons. Onze gids leeft helemaal op en wijst ons de namen aan in zijn dierenatlas. We spotten nog even een enorme stekelige leguaan, waarop onze gids ons direct inwijdt in de Costa Ricaanse keuken: ‘Its good to eat, it tastes like chicken! Everthing tastes like chicken, crocodile, iguana, dragon….And chicken tastes like fish’ Ook onze chauffeur is van de partij. Hij vermaakt ons met zijn zangtalent en op verzoek van Yvonne zingt hij het volkslied van Costa Rica.
Eenmaal weer aan land vullen wij onze rommelde buikjes met een wederom typisch Costa Ricaanse maaltijd. We hebben gestoomde groente,rijst, bruine bonen, gemarineerde kip en spoelen dit weg met overheerlijke verse ananassap. Eindelijk goed locaal eten. JAM!
Inmiddels hebben we de kust bereikt, en zijn we in voor een flinke portie onderwater avontuur.
Foto’s
Kijk op: http://www.mijnalbum.nl/Album=EPG4MZAP
(kopieer en plak de hele bovenstaande link)
Ook hebben we een filmpje van onze canopytour op internet gezet:
http://www.youtube.com/watch?v=yMQdB7aNQtc
(kopieer en plak de hele bovenstaande link)
We pakken een wandelpad naar de waterval en laten de actieve vulkanisch bezienswaardigheden (en tevens het hoogtepunt van het park) links liggen. Jah sorry, het is boven de 30 graden, wij willen zwemmen! Ons wandelpad gaat door bos en over rivieren. Al gauw komen we in open terrein met weidse uitzichten. Vanuit het niks doemt dan opeens een prachtige waterval op met aan de voet een blauwe kom. De straal is net niet te hard om onder te zwemmen, this is paradise!
Een uur voor sluitingstijd van het nationale park hebben we de 6 km terug afgelegd. Als twee snelwandelaars vliegen we nog even snel de trail met het vulkanisme op. We weten het nog net te maken tot een vulkanisch meertje (lees stinkende gele blubber, met oranje schuim). Het bordje vermeldt dat deze soep bijna 80 graden is. De tijd is op en we sprinten terug: wie wil er nou door deze kokende vlakte vol zwaveldampen lopen als er ook een waterval is!
’s Avonds vragen we de hosteleigenaar naar een goed restaurant met typische Costa Ricaans eten. We bestellen maar wat rond van de volledig Spaanse kaart en weten nog net duidelijk te maken dat Yvonne vegetarisch is. Uiteindelijk blijken we beide een bijgerecht besteld te hebben. Met een paar gebakken bananen, een kaaskoekje en een onbelegde tortilla zijn we nauwelijks verzadigd en vragen we wederom de kaart. Dit keer is het in de roos: bruine bonen, rijst, groente en iets van vis. Jammer genoeg is het niet echt te pruimen en de borden keren halfvol terug naar de keuken.
Bij het eerste morgenlicht vertrekken we per jeep richting het moeras van Palo Verde. De vriendelijke drukgebarende spaanse chauffeur laat weten dat het een uur rijden is. We crossen over een zandweg dwars door suikerriet en meloenen plantages. In de brandende zon wordt met de hand de oogst binnen gehaald. Onderweg spot onze man ook nog een paar apen en terwijl wij deze gretig op de foto zetten komt het aapje in onze man los en roept hij vrolijk terug.
Helaas besluit onze chauffeur nog even een tussenstop te maken in een klein plaatsje. Hij moet even naar de wc terwijl wij drinken kunnen bestellen. Eigenlijk willen we snel weg, op naar het avontuur, maar goed het moet maar. Hij neemt echter uitgebreid de tijd en verlengt ons bezoekje door eerst nog een andere auto te slepen en vervolgens ons op sleeptouw te nemen opzoek naar een bijzondere papagaai die in dit dorp huist. Omhoog kijkend en de vogel roepend gaan we door het halve dorp, maar geen beest te bekennen natuurlijk.
Wachtende op de boot is onze man alweer druk in de weer om een reuze leguaan voor ons te spotten. Met de halve ‘wildlife checklist’ al afgestreept kunnen we dan eindelijk aan boord. Per boot bevaren we de jungle. In dit nationale park bevindt zich de grootste populatie zoetwatervogels van heel centraal Amerika. We spotten vele verschillend reigers, flamingo’s en roofvogels.
Eenmaal op de hoofd rivier doemen om ons heen de onmiskenbare ogen van krokodillen op. Onze gids tovert een grote zak bloederige vleesresten tevoorschijn. Met dit overheerlijke hapje gespietst aan een stok verleidt hij een krokodil uit het water te springen. Wij staan er met de neus bovenop en hopen dat mister croc niet het verkeerde vleesje pakt.
Behalve deze monsters spotten we vele soorten hagedissen, leguanen en dragons. Onze gids leeft helemaal op en wijst ons de namen aan in zijn dierenatlas. We spotten nog even een enorme stekelige leguaan, waarop onze gids ons direct inwijdt in de Costa Ricaanse keuken: ‘Its good to eat, it tastes like chicken! Everthing tastes like chicken, crocodile, iguana, dragon….And chicken tastes like fish’ Ook onze chauffeur is van de partij. Hij vermaakt ons met zijn zangtalent en op verzoek van Yvonne zingt hij het volkslied van Costa Rica.
Eenmaal weer aan land vullen wij onze rommelde buikjes met een wederom typisch Costa Ricaanse maaltijd. We hebben gestoomde groente,rijst, bruine bonen, gemarineerde kip en spoelen dit weg met overheerlijke verse ananassap. Eindelijk goed locaal eten. JAM!
Inmiddels hebben we de kust bereikt, en zijn we in voor een flinke portie onderwater avontuur.
Foto’s
Kijk op: http://www.mijnalbum.nl/Album=EPG4MZAP
(kopieer en plak de hele bovenstaande link)
Ook hebben we een filmpje van onze canopytour op internet gezet:
http://www.youtube.com/watch?v=yMQdB7aNQtc
(kopieer en plak de hele bovenstaande link)
-
25 Januari 2010 - 07:36
Ceciel:
Haaai!!
Ziet er allemaal weer geweldig uit! Dat filmpje... supertof! Wil ik ook! Maar ja... hier blijft het bij een impulsieve skivakantie, dus mag ook niet klagen he? ;) Ik mail je gauw terug! Vandaag moet ik over de Grieken en Romeinen vertellen... hoop typwerk en hopelijk een hel verslag aan het eind van de dag!
LIefs!! -
25 Januari 2010 - 09:11
Ana ;-):
"en hopen dat mister croc niet het verkeerde vleesje pakt" WHAHA :D Al veel avonturen beleefd zo te horen!!
-
25 Januari 2010 - 13:59
Rolf En Marion:
Klinkt weer heerlijk. Foto's en filmpjes waren ook super. Nog lekker 3 week genieten. Enjoy -
25 Januari 2010 - 21:16
A3:
Onderwateravontuur?
Blupperdeblup
Ben benieuwd.
Zie uit naar jullie volgende verslag
-
27 Januari 2010 - 22:28
Pap En Mams:
Weer een schitterend verhaal. Fijn dat we op deze manier op de hoogte worden gehouden van al jullie belevenissen. Prachtig.
Ook weer mooie foto's. Het filmpje is geweldig. Je moet maar durven.
We hopen dat jullie ook de komende weken genieten van alle ervaringen en nieuwe indrukken.
-
28 Januari 2010 - 11:46
Martijn:
Eindelijk mijn laatste tentamen gehad en mevrouw en meneer zitten alweer 1.5 week op CR, maar het is jullie gegund. Leuke verhalen gelezen, een beetje jaloers misschien (op de spinnen na dan). Geniet er nog van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
